Ayşe D. Tuncel

Güneşi balçıkla sıvayan insanların,mum gölgesi kadar karanlığın illüzyonunda kaybolurken; her gece uykularımı, heveslerimi, beklentilerimi feda ederek, kelimelerden mayoz ve mitoz bölünüyorum. Teşbihte hata olmaz. Mayoz bölünme ile gelecek nesillere değerlerini olması gerektiği gibi aktarırken, mitoz bölünme ile büyüyerek, gelişerek, atalardan aktarılan hastalıklı toplum kalıplarını onarmaya çalışıyorum. Aklını kalp hizasına getirmiş insan ve yeteneklerine aşık öğretmenim sadece.